Uit eten bij Captain Joe Seafood & Bar

Woensdagavond 14 maart. Het is weer tijd om een hapje te eten en bij te praten. P. stelt restaurant De Sjalot voor, in Oost, maar dat is nog niet zo lang gelden al lovend besproken in De Gelderlander. Bovendien heb ik zin in vis en ik herinner me van ons vorige bezoek aan de nieuwe Nijmeegse eetboulevard, het Kelfkensbos, visrestaurant Captain Joe (www.captainjoe.nl). Goed plan, vindt ook P.

Als ik, voor de verandering eerder dan P., om half zeven binnenkom, moet men even kijken of er nog een tafeltje vrij is. Er zijn blijkbaar veel reserveringen, maar er is nog een plekje aan een hoge tafel met barkrukken in het midden van het restaurant. Ik bestel bij de vriendelijke en attente, maar tikje te energieke dame van de bediening een biertje. P. komt vijf minuten later een beetje gniffelend binnen. Hij bestelt zoals gebruikelijk een jenever met ijs. Ook hier geen courant drankje, want onze tafeldame moet even checken of, en zo ja welke jenever ze in huis heeft. Ketel 1. Prima. Bij de drankjes wordt een schaaltje brood met wat kruidenboter geserveerd. Als we de kaart, een in drieën gevouwen A4-tje, krijgen, vraag ik P. wat dat gegniffel heeft te betekenen. ‘Te flauw voor woorden’, zegt hij, ‘maar ik krijg het reclameliedje van kapitein Iglo niet uit mijn hoofd: Captain Joe, vis, kapitein Iglo, snap je…’

Ik besluit zijn meligheid te negeren en verdiep me in de kaart. Die bevat natuurlijk veel vis: oesters, fish & chips, kreeft en krab, en verschillende voor- en hoofdgerechten met vis. Voor de verstokte vleeseter is er de speciale rubriek ‘van ’t land’, met onder andere een tournedos, waar je weer wel een ‘Surf & Turf’ van kunt maken met gamba’s of kreeft. Volgens de kaart wordt de vitrine waarachter de koks in de open keuken hun kunsten vertonen dagelijks gevuld met verse vis van het seizoen, maar die is vandaag blijkbaar niet aanbevelenswaardig; onze energieke tafeldame rept er met geen woord over. En, o ja: Er staat geen enkel vegetarisch gerecht op de kaart.

Als voorgerecht bestel ik de sashimi van tonijn en zalm. Het wordt geserveerd op een houten plank met een beetje wakamé, een Aziatische salade van zeewier, sojasaus en wasabi. Het ziet er prachtig uit, maar de tonijn smaakt wat oud en vermoeid. Vlak. Net als de zalm trouwens. Gelukkig geeft de wasabi wat pit aan het gerecht. P. geniet ondertussen van zijn proeverij van oesters, geserveerd op ijs. De Gillardeau, de Rolls Royce onder de oesters, is helaas niet meer voorradig. Daarom twee platte Zeeuwse en twee, ook qua prijs, mindere goden. P. die naar eigen zeggen te zelden oesters eet, proeft voor het eerst verschillen. De Zeeuwse steken er met hun subtiele en rijke ziltheid met kop en schouders bovenuit. De twee andere zijn vooral zout en missen diepgang – maar daar kan de keuken natuurlijk niks aan doen. Wel aan de erbij geserveerde dressing. Die is te hard en te zuur. P. zou voor een mildere azijn hebben gekozen.

De huiswijn die we hebben besteld, een witte Sauvignon, smaakt daarentegen prima. En het gul geschonken platte water vinden we, net als het brood vooraf, niet terug op de rekening. Qua akoestiek is het restaurant een galmbak. Ik moet regelmatig moeite doen om P., die op nog geen meter afstand tegenover mij zit, goed te kunnen verstaan. Of is het de ouderdom?

We moeten behoorlijk lang wachten op het hoofdgerecht. Voor P. de ‘Tonijnsteak op Oosterse wijze’. De tonijn is mooi rose gebakken, maar wel aan de erg kleine kant. Ook dit stuk tonijn is vlak van smaak. In de begeleidende groenten is de karakteristieke rijke smaak van Azië – gember, knoflook, limoen, vissaus, een pepertje en een zoetje… – ver te zoeken. Een goede bite, maar qua smaak braaf en vlak.

De gulle zeetong (normaal € 32, -, maar omdat het woensdag is slechts € 27,50) die ik had verwacht, blijkt een gebakken visje met het formaat van een lichtjes uit zijn krachten gegroeid sliptongetje, beetje peterselie erover en citroen in een knijpertje. De vis is wat zompig en heeft geen lekker krokant korstje. ‘Dat doet Kapitein Iglo toch echt beter’, doet P. een weinig sfeer verhogende duit in het zakje.

We putten enige culinaire troost uit de bijgerechten. De frisse salade en de frites voldoen prima, al is de koolsalade aan de zoete kant.

Opnieuw is onze hoop weer eens gevestigd op het toetje als het gerecht dat alles goed moet maken. De keuze die Captain Joe biedt, bestaat uit een kaasplankje en twee andere desserts. Maar die beperking deert ons niet. We bestellen allebei vol verwachting de ‘Gateau chaud’. Dat is bedoeld als een chocoladetaartje waaruit rijkelijk de warme chocolade vloeit zodra je het met je lepel doorklieft. Een Bourgondisch dingetje om je vingers bij af te likken.

De Gateautjes staan een stuk sneller op tafel dan het hoofdgerecht en ze stellen teleur. Op het met zorg opgemaakte bord ligt een (opnieuw) klein, laag chocoladetaartje in een aluminiumvormpje, dat wat je ook klieft geen stroom warme chocolade vrijgeeft. Het smaakt flauwtjes naar chocolade, maar vooral erg droog en opgewarmd. De stukjes spongecake van basilicum en de lik gelei van kweepeer, die het povere taartje begeleiden, veroorzaken ook al geen smaakexplosies. Ook het nagerecht smaakt vlak en braaf. Ondertussen krijgen onze buren hun hoofdgerecht geserveerd. Een mosselpannetje waaruit bij openen een weeë lucht van ingekookte soepgroenten opstijgt. We zijn blij dat we dat niet hebben besteld.

Ik reken af. Totaal € 120,50, € 27, - voor de drankjes en € 93,50 voor het eten. Wij vinden dat erg duur voor gerechten waarvan we de meeste thuis met twee vingers in de neus met betere ingrediënten veel smaakvoller kunnen bereiden. En dan hebben we het ook nog over echte grote-mensen-porties!

Als we naar café Faber in de Van Broeckhuysenstraat lopen voor een afsluitend kopje koffie, verbied ik P. nog langer zijn flauwe kapitein Iglo-grappen te debiteren – al slaat hij met een paar de spijker aardig op de kop. Eenmaal in Faber krijgen we bij de koffie als koekje een stukje chocoladetaart geserveerd: diep, rijk, simpel maar goddelijk! Blijkt afkomstig van buurman Restaurant Toon! (met dezelfde eigenaar als Faber). Toon! Had er vandaag teveel gemaakt, vertelt de aardige dame van de bediening, en Faber verwent er zijn gasten mee. We kijken smachtend, geloof ik, want we krijgen een extra schaaltje. Eind goed, al goed! En Toon! staat nu bovenaan ons lijstje te bezoeken restaurants.
 

Kees Oostindie culinaire dienstverlening ¦ 024 329 5911 / 06 4229 6889 ¦ info@keesoostindie.nl ¦ KvK 09120662 ¦ BTW NL 8215.17.715.B01