Uit eten bij restaurant Parkzicht

Even niet opgelet en ze hebben het hele Kelfkensbos ingericht als een vrijwel aaneensluitende rij restaurants. Daar komen we op 23 november achter (wat u zegt, de tijd vliegt) als we op de bonnefooi de stad zijn ingetrokken om een hapje te eten. Een paar restaurants kennen we al, maar voor deze rubriek zijn we altijd op zoek naar een nieuwe eetervaring - die hopelijk uitpakt als eetbelevenis. Om het maar eens hedendaags te formuleren.

‘Dat wordt iene-miene-mutte, strootjes trekken of dobbelen’, zegt P. Maar ik hak de knoop door: Parkzicht (www.parkzicht-nijmegen.nl) wordt het. Ziet er uitnodigend uit en de naam roept ergens in mijn achterhoofd de naam Parkheuvel op. Het befaamde Rotterdamse restaurant dat in 2002 met Cees Helder achter de kachel als eerste restaurant in Nederland drie Michelinsterren kreeg. De lat ligt hoog vanavond.

Achter de deur van Kelfkensbos 34 wacht ons een nog rustig restaurant en een professioneel welkom door de gastheer van dienst. We mogen een tafeltje uitzoeken. Ik neem plaats tegenover P. op de lange bank tegen de muur. Die heeft een tamelijk lage zit. Alweer, realiseer ik me. Waarom al die muurstrekkende banken in horecagelegenheden – ze zijn echt een hedendaags interior design-dingetje – zo laag zitten, terwijl iedereen langer wordt, is mij een raadsel.

We bestellen wat te drinken. P. wil graag een oude jenever. De gastheer kijkt of hem een verzoek uit het Oud Burgeren Gasthuis bereikt. Jenever..? Ja, er staat vermoedelijk nog wel ergens een fles op de plank. Het blijken er twee. Een duffe fabrieks-Bols en een (meer) ambachtelijke Zuidam. Dat wordt dus de Zuidam! Een dubbele met ijs. Maar als P. een slok neemt, smaakt het naar niks. Ik neem ook een slokje en constateer met P.: geen zuivere koffie! Bediening erbij. Met de halfvolle fles, die inderdaad gevuld blijkt met water. Iemand heeft de jenever opgedronken, de fles aan de kraan bijgevuld en teruggezet op de plank. Wij vinden dat nogal wat, maar onze gastheer is er niet van onder de indruk en serveert met uitgestreken gezicht een dubbele Bols, die later gewoon op de rekening staat.

Verder hebben we weinig klachten over de bediening, die als informeel en aangenaam vlot is te typeren. Al komt de avond na het jeneverincident ook verder wat moeizaam op gang. We bestellen à la carte en het duurt bijna een uur voor het voorgerecht wordt geserveerd. Te lang naar onze goesting, we hebben trek.

P. heeft als voorgerecht de huisgemaakte wildpaté met hertenham, crème van gekaramelliseerde pompoen en loofsalade. De paté smaakt een beetje vlak, in ieder geval weinig wild, en de smaak van anijs is erg overheersend. Ik krijg de Black Tiger-garnalen met een puree van knolselderij en witte chocolade, kreeftensaus en truffelaardappel. De gamba’s (met kop en staart) zijn veel te doorbakken. De puree van knolselderij is erg lekker, maar het gerecht wordt overheerst door de kreeftensaus.

Er zit nog weinig Parkheuvel in Parkzicht. Geen goed begin.

Naarmate de avond vordert, loopt het restaurant behoorlijk vol. In de achterzaal zit een grotere groep en verder zijn er in het behoorlijk grote restaurant veel tafeltjes bezet. De akoestiek laat wat te wensen over. De huiswijn niet, die is goed te drinken.

De hoofdgerechten laten niet te lang op zich wachten en zijn stukken beter dan de eerste gang. Het lijkt alsof de keukenbrigade langzaam op stoom moet komen.

P. heeft gekozen voor een klassieker, Coq au vin. Kippendijen gegaard in rode wijn met zilverui, spekjes en kastanjechampignons. Erbij nieuwe oogst-aardappel en krokante knolselderij. Heerlijk gerecht. Als hij zijn ogen  dicht doet, waant hij zich in Zuid-Frankrijk. Verrukkelijk! De kip is uiterst mals. Alleen de krokantjes van knolselderij zijn door de vochtige warmte van het gerecht slapjes geworden. Maar ze smaken heerlijk en dus zien we dit detail graag over het hoofd.

Ik doe me tegoed aan wildzwijnfilet met hete bliksem, paddenstoelen en Madeirajus. Mooi gepresenteerd en erg lekker. Het zwijn smaakt goed, maar – net als P.’s wildpaté eerder – niet erg naar wild. Misschien een tam zwijntje?

Als bijgerechten hebben we een frisse, zeer verse salade en frites. De laatste zijn niet zelf gemaakt en de  kok is behoorlijk uitgeschoten met de zoutpot.

Met een inmiddels tot rust gekomen hart, en zonder verdere bijgedachten aan Parkheuvel, bestellen we nieuwsgierig een nagerecht. P. de Bananenhangop, gesuikerde pinda’s, gezouten karamel, blokjes brownie en roomijs van Licor 43. (je bent diabeet, of je bent het niet). Voor mij de Koffie & chocolade, koffieganache, cacaomerengue en wittechocolade-ijs. Allebei goed gedaan en erg lekker.

De rekening valt ons zeer mee. 89,00 Euro in totaal. 68 voor het eten en 21 voor de drank (exclusief de Zuidam, maar inclusief de Bols…). De karaf water staat wel op de rekening, maar kost niets.

We lopen met een voldaan gevoel naar Lux voor een kop koffie. Parkzicht is een aanrader, vinden we. Met dien verstande dat je - gezien onze ervaring - beter wat later kunt aanschuiven als de keuken soepel en op volle toeren draait.
 

Kees Oostindie culinaire dienstverlening ¦ 024 329 5911 / 06 4229 6889 ¦ info@keesoostindie.nl ¦ KvK 09120662 ¦ BTW NL 8215.17.715.B01