Uit eten bij Why Not, lunch, dinner, drinks

Why not? Waarom ook niet? Een meer onderkoeld motief om een restaurant te beginnen, zijn we niet eerder tegengekomen. Verfrissend, vinden we, in een tijd waarin de prangende passie op hoge toon van de wervende webpagina’s spat en het eten op de borden ternauwernood een 7- scoort. Liever wat minder verbaal beleden hartstocht en meer eten en ambiance waaruit liefde, aandacht en vakkennis je tegemoet sprankelen - niet noodzakelijk in die volgorde. We zijn benieuwd of dat opgaat voor restaurant Why Not aan de Van Welderenstaat.

We zijn in 2016 weinig samen uit eten geweest. Het begon een beetje op werk te lijken. Ergens in het najaar aten we bijvoorbeeld bij restaurant WAUD. in Nijmegen-Oost. Leuk en lekker, hadden we gehoord, en dat was het ook best wel, maar het gaf ons weinig inspiratie voor een bespreking. Zouden we langzamerhand transformeren in verwende middelbare mannen? Met dat schrikbeeld in het achterhoofd overwoog ik even er helemaal mee stoppen. Dat wil zeggen met deze rubriek, niet met koken en catering. Dat doe ik met evenveel plezier en energie als toen ik begon!

Ik stond op het punt P. zijn congé te geven, toen ik begin december een mail kreeg van iemand die mijn website had ontdekt via onze bespreking van restaurant de Amuse uit 2008. Ze had er van genoten, zei ze, en bestelde en passant ook nog een uitgebreid kerstmenu. Toen P. tactisch bleef aandringen met een vers lijstje restaurants waar we ‘zeker een keer naar toe moesten’, kon ik natuurlijk geen nee meer zeggen.

Het is 8 februari 2017. Waar we vroeger onafhankelijk van elkaar bij ‘Foto Cine Jan Hein’ onze foto’s lieten ontwikkelen en afdrukken (en P. samen met zijn ex zijn eerste camera kocht) kun je nu eten in Why Not, nog geen twee maanden open. Ik ben op tijd, zelfs eerder dan P., en mag kiezen uit twee tafels. Ik kies voor de tafel achterin. De huiselijke sfeer, met goedaardige, kleurrijke kunst aan de chic-donkere muren, en de ruime opstelling van de tafels vallen meteen op. Ik heb alleen het enige metalen (en kleinste) tafeltje in het restaurant uitgezocht.

We bestellen wat te drinken en krijgen de menukaart, een klembord met een paar al een beetje beduimelde A4-tjes uit de printer. P. heeft er al meteen ruzie mee: onpraktisch, middelbare-mant hij, je kunt niet bladeren zonder kreukelen en het ziet er niet uit. Ach, het restaurant is net open, zeg ik, er komt vast nog een mooi vormgegeven menukaart, of is dit ‘het concept’? Maar wat zeuren we, belangrijker dan het fysieke voorkomen van de kaart is wat er op staat. En dat ziet er goed uit.

Als voorgerecht heeft P. een al tijden niet gegeten klassieker ‘slakken in kruidenboter met knoflook en broodsoldaten’. Goed klaargemaakt, de slakken nog sappig en een verrukkelijke zelfgemaakte knoflookboter. P. waant zich weer even 15. De broodsoldaten zijn aan de forse kant, maar smaken er niet minder om. Ik krijg de ‘Hertenham, olijvenjam, appel, chips van sjalot en witlof’. Een prachtig kunstwerkje op het bord. En dat niet alleen, het is erg lekker, een mooie combinatie van smaken. Als ik al iets op dit voorgerecht zou moeten aanmerken, dan zou het zijn dat iets meer dressing van olijvenjam het gerecht wat minder droog en daardoor nog lekkerder zou maken.

We drinken de rode huiswijn, Tres Montes, geleverd door Bastion Wine en Spirits uit Malden. De naam van de leverancier staat subtiel in de voet van het glas gegraveerd. Prima Spaanse wijn. Intussen is het restaurant helemaal vol en moeten er zelfs – vooral jonge - mensen aan de bar wachten op een tafeltje. Heel goed voor een doordeweekse woensdagavond.

Het hoofdgerecht. P. heeft de ‘Hertenbiefstuk met spruitenstamppot, rode kool en een saus van eekhoorntjesbrood’. De bief is – ongevraagd, maar perfect naar P’s smaak - mooi rosé gegaard. Een snuf meer zout zou de smaak van het hert meer naar voren hebben gebracht. De spruitjesstamppot en de gegrilde groenten zijn verrukkelijk. Van de Josper Grill. P. had er nog nooit van gehoord, maar overweegt nu ook zelf zo’n hippe Spaanse authentieke houtskooloven aan te schaffen.

Ik heb de ‘Gamba's met risotto, gegrilde groente en kreeftensaus’. Ook erg lekker. Mooi gegrilde gamba’s en een prima risotto. Ik heb nog even een discussie met P. over de risotto. Ik vind hem net te ver qua garing, maar P. proeft en vindt hem perfect. Ik vermoed dat de kok geen carnaroli-rijst gebruikt, de rijstsoort waarmee ik mijn eigen risotto’s altijd maak, maar een arborio (die P. altijd gebruikt) of vialone, die van nature iets minder bite hebben. Maar de slakken om zout op te leggen, heeft P. net met smaak verorberd. Ik kniesoor niet, maar geniet.

De verschillende jongedames van de bediening zijn de hele avond vriendelijk, toegankelijk en attent. Ze hebben er zin in en stralen terechte trots uit op de nieuwe zaak. Als de borden worden afgehaald maken we een opmerking over de ietwat licht gezouten hertenbiefstuk. Jill (die we van haar foto op de website (http://www.whynot-nijmegen.nl/) herkennen als de helft van het koppel dat het restaurant is begonnen) zal het doorgeven aan de keuken (waar de andere helft van het stel, Maarten, de scepter zwaait over de Josper en aanverwante kooktoestellen). Ze zegt dat een klant vorige week juist een opmerking had gemaakt over teveel zout in het eten. Misschien dat de koks daarom nu wat voorzichtiger zijn met de kruiderij. Met een variant op het oude Joodse gezegde: ik wens je veel klanten… We delibereren nog wat over zoutvaatjes op tafel. Niet doen, zijn wij het volmondig met Jill eens. Sommige gasten zien daarin een uitnodiging om voordat ze nog maar iets hebben geproefd je zorgvuldig gecomponeerde gerechten met een smaakverwoestende hoeveelheid zout te verpesten. We bestellen een dessert.

Meestal nemen we twee verschillende desserts. Maar hier is de keuze toch wat beperkt. We gaan allebei voor de ‘Gegrilde ananas met melkchocolademousse, hangop, yoghurt-crumble en sorbetijs’.
Een prima keuze. Het ijs is huisgemaakt - zoals alles wat uit de keuken van Why Not komt, en dat proef je! Ook het toetje is een tongstrelende bijna perfecte combinatie van smaken. Alleen het stukje spongecake (niet op de kaart, wel op het bord) vinden we een overbodige toevoeging en de hoeveelheid ijs vinden we aan de zuinige kant. Maar dat komt natuurlijk omdat dat zo verdomd (h)eerlijk is!

We besluiten de avond in de Villa, om de hoek aan de Oranjesingel, met een kop koffie en voor P. een jenever. De rekening voor ons aangename verblijf in Why Not valt mee, 75,50 voor het eten en 38,00 voor de drank. € 113,50 staat er op de rekening, en niet € 130,50, zoals ik bij het afrekenen in het geroezemoes van het volle restaurant heb verstaan. Mijn fooi – maak er maar honderdveertig van - is daarom wel érg ruim uitgevallen. We beschouwen het maar als een kleine aanmoedigingsbonus voor een jong restaurant waar met aandacht, liefde en plezier op niveau wordt gekookt en gewerkt, en dat we daarom iedereen van harte kunnen aanbevelen.

Kees Oostindie culinaire dienstverlening ¦ 024 329 5911 / 06 4229 6889 ¦ info@keesoostindie.nl ¦ KvK 09120662 ¦ BTW NL 8215.17.715.B01